Niemoodsche Kommunikatschoon (plattdeutsch)
Mien Fru un ik weern letzt in't Theoter un achteran harr se Lust op'n Cocktail. Ik kunn nich anners, ik harr ehr dat mol versproken harrt, so sünd wi beiden denn in de Bar gahn. Wat mi op de Steed infull, weer, dat wi dor mit den Öllsten weern. Wi kregen denn man jüst so 'n lütte Disch för Twee, weer bannig eng allns, man wi wulln ja ok blots gau wat drinken. Blangenbi an'n Disch seten twee junge Deerns un 'n junge Mann, de sik ünnerholen deen - af un to. Man elkeen harr sien Ackersnacker an de Siet. Beten schnacken, beten drinken und denn wedder simsen un wenn de Antwoort keem, worr dat de annern wiest. So seten dor för mi nich dree sünnern tominn söss Lüüd an' Disch. Man keeneen vun de Dree hett dat stöört, dat de jümmers op se ehr lütt Schietding keken hebbt. Tja, mien Fru un ik warrn bilütten old. Bi uns weer sik Drepen un Snacken noch jümmers wat, wor Minschen tohopen kaamt un sik ansehn. Man dat is wohl nich mehr in' Mod.